اجازه وئر !
گئدیم بیر دویونجا گزیم قاییدیم بروم یک دل سیر بگردم و برگردم
او داغلارین مهی دولسون سینه مهسینه ام از مه آن کوهستان پر شود
تک بیرجه بنوشه اوزوم قاییدیمفقط یک بنفشه بچینم و برگردم
قورخما گول شئهینده آیاق اوشویهاز این نترس که پاهایم در سرمای شبنم سرد شوند
نظر سالیم سیخورمانا، مئشیه بگذار به جنگل و دشت نظری بیندازم
آیاغیم ایلیشسین داشا ،که سه یهپاهایم به سنگ و کلوخ بخورد
ائنیشده یوکوشدا بئزیم قاییدیمدر سراشیبی و سربالایی خسته شوم و برگردم
قالخیم چیخیم هاچا قایا داشینااز قله «هاچا قایا» بالا بروم
چن گلیب می چالمالینین باشیناتا ببینم آیا «چالمالی» را مه گرفته است؟
قوشولوم قارتالا قرقی قوشونا به عقاب و قرقی بپیوندم
دویونجا سمادا سوزوم قاییدیمو یک دل سیر در آسمان چرخ بزنم و برگردم
اوردان باخیم آلی دیین داغلارا از آنجا به کوهستانی که «آلی» می گفت نگاه کنم
سو چیلییم او ییه سیز باغلارابه باغهای بی صاحب مانده آبی بپاشم
بیر آنلیقا دونوم اوتن چاغلارابرای لحظه ای به روزگار گذشته برگردم
او گویچک گولونده اوزوم قاییدیمدر آن برکه زیبایش شنا کنم و برگردم
چینقیل اولوم داغلارینا دوزولومدر آن کوهستانسنگلاخی شوم
یوشان اولوم تورپاغینا ازیلیمآویشنی شوم، روییده بر خاک آنجا
حک اولونوم هر داشینا یازیلیم بر هر سنگ آنجا حک و نوشته شوم
اگر قورتارارسا سوزوم قاییدیماگر سخنم تمام شد، برگردم
دوشوم داغ سئلینه جوشوم چاغلییمبا سیلاب کوه در آمیزم و بغلطم
من سونمز اولدوزام داستان باغلییممن «اولدوز سونمز» هستم، داستان سرایی کنم
یورت یرینده بیر دویونجا آغلییمبر خاک وطن یک دل سیر گریه کنم
اگر کور اولماسا گوزوم قایدیماگر چشمانم کور نشد؛ برگردم
اوخویان: عاشیق «اولدوز سونمز»
,
