اگر سنگی ز کوی دلبر آید

یادش بخیر، هفته نامه گل آقا یک شخصیتی داشت به نام «آسیب پذیر». هر چه مشکل و مانع و بلا و آسیب که در روزگار بود؛ سهم این شخصیت بود. سنگ آسمانی هم که می خواست به زمین بیفتد؛ نشانی منزل این آقا دستش بود! حالا شده حکایت من و دلخوشی هایم که یکی یکی رنگ می بازند.

آن اوایل که تازه دکتری را تمام کرده بودم؛ خیلی خوشحال بودم که به من دکتر می گفتند! اما این خوشحالی دیری نپایید؛ آنقدر دکتر قلابی و سه سوت پیدا شدند که اگر به کسی می گفتی دکتر ؛ اخم می کرد. طبیعی است من هم اخم می کردم! دوستان گفتند پس چی صدایت کنیم؟ گفتم: به اسم! خیلی هم خوب است. اصلا اگر عنوان ضروری است؛ یک پیشوند «حاج» هم بگویید! خلاصه با این عنوان حاجی کلی لذت می بردیم که قضایای فرودگاه جده پیش آمد و طوری شد که اگر به کسی حاجی بگویند؛ اخم می کند! 

از بحث عنوان که بگذریم؛ به دوست بزرگوار خوش خوراکی می رسیم که خیلی اهل گردش  و گشت و گذار است. هر وقت هم که به خانه شان می رویم یک برنامه گردشی-تفریحی تدارک می بیند و حداقل یکی دو روزی خوش می گذرانیم. بلال، کباب و آش دوغ هم پای ثابت این برنامه هاست. اما مگر روزگار می گذارد؟ همین چند روز پیش این دوست ما با احساس درد در قفسه سینه به پزشک مراجعه کرد و تشخیص داده شد که رگهای قلبش گرفته ! اورژانسی بستری کردند و رگهای قلبش را ترمیم کردند و در تتمه اش گفتند: کباب ممنوع! کلا گوشت قرمز ممنوع! کلا غذایی که اندکی هم چربی دارد ممنوع! 

اینجاست که شاعر در وصف حال می گوید: اگر سنگی ز کوی دلبر آید/ تو را بر پا و ما را بر سر آید!  حالا داریم برای دو مورد دعا می کنیم: سلامتی این دوست مان و ممنوع نشدن آش دوغ!

همراه فالگوش

یادداشت های گاه و بیگاه - همراه فالگوش

سی ام برج دی پیامک آمده: تور لحظه آخر مالزی، هر نفر فقط 950 هزار تومان! از همانها کهقبلاهم درباره شان گفتم. از همان لحظه ای که حقوق سرماه کارمندان واریز می شود؛ شرکتهای مسافرتی و بازرگانی و ... فعال می شوند برای خالی کردن این بار سنگین از جیب خانواده ها!

اخیرا احساس می کنم که همراه اول به همراه این شرکت ها پشت در خانه های مردم فالگوش هم می ایستند. نشان به آن نشانی که هر وقت بحثی مربوط به مشکل خاصی در خانه ما اتفاق می افتد؛ فردایش پیامکی برای حل  حل آن مشکل به دست ما می رسد. نمونه اش همین هفته پیش !کمی سر درد داشتم؛ بحثی درباره دلایل آن مطرح شد و نتیجه گیری کردیم که دلیل اصلیش اضافه وزن بنده است؛ صبح فرداش پیامک آمد : «روشهای پیشگیری از سردرد ، هر پیام ۱۰۰ تومان ! »  یا « کاهش وزن سریع با متد کانادایی، هر پیام ۵۰ تومان». آخر ماه هم که موجودی  ته میکشد و سر تخصیص ریالهای آخر بحث  اهم و مهم پیش می آید، گاهی اندکی نمک زندگی هم این وسط پاشیده می شود. اینجاست که صبح فردایش این پیامک می رسد: «روشهای تفاهم با همسر، هر پیام ۱۰۰ تومان». «بهترین جملات برای آشتی با همسر، هر پیام ۱۰۰ تومان » ،«چگونه بر خشم خود در برابر همسر و فرزندان غلبه کنیم؟ هر پیام ۵۰ تومان»

,,

بحران خاورمیانه

یادداشت های گاه و بیگاه - بحران خاورمیانهاول: تنها افطاری را که تا نیمه رمضان دعوت بودم از دست دادم. عصر بدموقع خوابم برد و تا افطار خواب بودم. اکنون این مهمترین بحران خاورمیانه از نظر بنده است*.

دوم: بیش از 3500 استاد از دانشگاه های مختلف کشور به حسن کلیدسازنامهنوشته اند و تهدید کرده اند که درصورتی که وزیر علوم بوی فتنه بدهد؛ در داخل و خارج دانشگاه اغتشاش می کنند. تاکنون ثابت شده که دو نفر از اساتید امضا کننده قبل از انتخاباتمرحومشده اند؛ این یعنی امضا از دیار باقی! و چندتایی هم امضای خود راپسگرفته اند و دارند می گیرند. نکته دیگر این که آقا بی خیال انتخابات و حماسه و امید به تغییر و  رییس جمهور منتخب، وزیر باید کسی باشد که ما می پسندیم! و متاسفانه این ندای اغتشاش از حلقوم فرهیخته ترین اقشار جامعه خارج می شود!

سوم: اخوان المسلمین با محمد مرسی به قدرت رسید و داشتند به همدیگر مرسی و آفرین و خسته نباشید می گفتند که این ممد آقا جوگیر شد و یکی یکی سران مملکت را انداخت زندان. تا جایی که آنهایی که زندان بودند، قدرتشان بیشتر از آدمهای بیرون زندان شد و آمدند بیرون و خود مرسی را زندانی کردند. حالا در همان میدان التحریر طرفداران مرسی با حکومت کودتا می جنگند و صدتا صدتا کشته می دهند. ظریفی می گفت اخوان المسلمین با بیداری اسلامی سرکار آمدند و حالا همه مردم مصر دچار بدخوابی اسلامی شده اند!

چهارم: آی آدمها که در ساحل نشسته شاد و خندانید؛ حال همه ما خوب است، اما شما باور نکنید!

پنجم:  این ابیات مناسبتی  را دوست خوبمقاسمفرستاده است. لذت می بریم ...

روزه دارم من و افطارم از ان لعل لبست / اری افطار رطب در رمضان مستحبست
روز ماه رمضان زلف میفشان که فقیه /  بخورد روزه خود را بگمانش که شبست
زیر لب وقت نوشتن همه کس نقطه نهد / این عجب نقطه خال تو به بالای لب است
یارب این نقطه لب را که به بالا بنهاد / نقطه هر جا غلط افتاد مکیدن ادب است
شحنه اندر عقبست و من از ان میترسم / که لب لعل تو الوده به ماء العنب است
پسر مریم اگر نیست چه باک است ز مرگ / که دمادم لب من بر لب بنت العنب است
منعم از عشق کند زاهد و اگه نبود / شهرت عشق من از ملک عجم تا عرب است
گفتمش ای بت من بوسه بده جان بستان / گفت رو که این سخن تو نه شرط ادب است
زاهد از بهر خدا منعم از عشق مکن / هر کسی منع من از عشق کند زن جلب است
عشق انست که از روی حقیقت باشد / هر که را عشق مجازیست حمال الحطب است
گر صبوحی به وصال رخ جانان جان داد / سودن چهره به خاک سر کویش ادب است

*برداشت آزاد از« تو رفته ای و بحران نوشیدن چای بی تو در این خانه مهمترین بحران خاورمیانه است و این احمق ها هنوز سر نفت می جنگند»

,,

آب و گل

یادداشت های گاه و بیگاه - آب و گلدوستی پرسید: فرض کن وسط یک بیابان برهوت هستی و تنها یک لیوان آب همراه خود داری، با آن چه می کنی!؟ فکر نکردم و سریع گفتم: می خورمش! پرسید برای چی؟ گفتم برای رفع تشنگی. پرسیدم خودت چیکار می کنی !؟ گفت باهاش گل درست می کنم و می مالم به سرم! یاد یک پیامک قدیمی با مضمون مشابه افتادم: اگر در برابر کوهی مشکلات ریز و درشت قرار گرفتی و هیچ راه چاره ای نداری، دستات را به سوی آسمان دراز کن، بالا، بالا ، تای جایی که می تونی، بالاتر وبعد ... محکم بزن توسرت! 

گفتم که برای پاسخ به دوستم هیچ فکر نکردم، آسانترین و دم دست ترین پاسخ را دادم ولی بعدش خیلی فکر کردم؛ خیلی! دیدم  چنین روزی برای همه وجود دارد. روز مرگ، روز تسلیم و بیچارگی آدمهاست. می شود زندگی را همان بیابان و برهوت دید و همه داشته ها را یک لیوان آب. می شود  این یک لیوان آب را سر کشید و لحظه ای خنک شد و می شود با آن گل به سر گرفت. 

تقویم آموزشی

یادداشت های گاه و بیگاه - تقویم آموزشیتقویم آموزشی می گوید: ترم دوم سال تحصیلی از 17 بهمن شروع می شود و استاد شرعا و قانونا موظف است در کلاسها حضور داشته باشد. استاد، 16 بهمن به دانشکده می رود تا برنامه درسهایش را یکبار دیگر مرور کند. استاد دیگری در دانشکده می گوید: فعلا که هفته اوله، از کلاس خبری نیست. هفته آینده هم دو سه روزش تعطیله و بنابراین کلاسها تشکیل نمی شوند. علی الحساب، شنبه 29 بهمن تشریف بیاورید؛ احتمالا دانشجوهاتون هم میان !

استاد، به دانشگاه مجاور می رود. تقویم آموزشی آنجا هم می گوید درسهای استاد از یکشنبه 18 بهمن شروع می شود. ساعت 7:40 صبح راه می افتد.  از در خانه به خیابان نرسیده، سوار تاکسی می شود. نزدیک دانشگاه چند صد متری باید پیاده برود. هنوز دو سه قدم برنداشته که محکم به زمین می خورد! برف دیشب، یخهای هفته قبل را پوشانده و استاد از همه جا بی خبر روی یخ صاف و شیشه ای راه می رفته ! راهش را عوض می کند و از مسیر مطمئن تری می رود و بالاخره به دانشگاه می رسد. حالا ساعت 8:15 شده است.

یک دانشجو در کلاس نشسته است و یکی دیگر به او اضافه می شود. سلام و تعارفات اول ترم که رد و بد می شود؛ سر و کله سه چهار نفر دیگر هم پیدا می شود. استاد از حضور دانشجویان خوشحال می شود.

بعد از چند لحظه یکی از تازه وارد ها اجازه می گیرد و  با لحن خاصی می گوید: استاد چرا این ترم درس ... را ارائه ندادید!؟ ما ترم پیش نگرفتیم که این ترم با شما بگیریم! استاد ! تو رو خدا این درس را در مهلت حذف و اضافه ارائه بدید! همراهانش همین جملات را تکرار می کنند. استاد توضیح می دهد که نمی تواند و همین دو روز را هم به سختی قبول کرده است. تازه وارده ها می روند و استاد می ماند و دو دانشجویش.

آنها بر این عقیده اند که این هفته کلاسی تشکیل نمی شود. کارمندان و اساتید دانشگاه هم همین را می گویند. اما، تقویم آموزشی چیز دیگری می گوید: ترم دوم سال تحصیلی از 17 بهمن شروع می شود!

یلدا

یادداشت های گاه و بیگاه - یلدایک هفته ای از یلدا گذشته ؛ چون  دوست عزیزم  برای  دعوتم کرده!  من هم با این پنج قلم شرکت می کنم:

۱- خیلی وقت‌ها که لطیفه ای در جمعی تعریف می شود؛ ساعتها بعد از آن فکر میکنم تا به نکته ظریف آن پی ببرم! البته برای حفظ ظاهر همراه جمع می خندم!

۲- گرسنگی تنها حسی است که در برابر آن نمی توانم مقاومت بکنم!

۳- خیلی علاقه دارم که دوستان و آشنایانم به خاطر من قانون و مقررات را کناربگذارند ولی خودم هیچ وقت به خاطر کسی چنین نمی کنم! به همین دلیل هم تا بحال هیچکس برای من دوبار پارتی بازی نکرده!!

۴- گرچه دانشجوی کامپیوتر هستم؛ ریاضی و بخصوص نظریه اعداد را بسیار دوست دارم. انتخاب رشته کامپیوتر تنها برای بازار کار مناسبش بود! والا دلم می خواست ریاضی بخوانم!

۵-از وقتی فهمیدم مورفین چقدر درد آدم را تسکین می دهد؛ نسبت  به معتادان دید محترمانه ای پیدا کرده ام!

موارد زیادی از این دست وجود دارد. انشالله یلداهای بعد؛  انشالله هم شما پایدار باشید؛ هم این وبلاگ.

کسانی را هم که می خواستم دعوت کنم؛ پیش از این دیگران دعوت کرده اند!

حرف مرد یکی است

یادداشت های گاه و بیگاه - حرف مرد یکی استچند روز پیش یکی از دوستانم را دیدم. 
گفت: چه کار می کنی؟ 
گفتم: درس می خوانم!
گفت: 5 سال پیش هم که همین را گفتی! هنوز تمام نشده!؟
گفتم: نه! حرف مرد یکی است!