مدیریت تغییر در تغییر مدیریت
بالاخره استیو جابز هم از مدیرعاملی اپل کناره گیری کرد. شاید به خاطر سرطان لوزالمعده است؛ شاید هم مثل بیل گیتس از بیزینس و پول در آوردن خسته شده است. نکته مهم ماجرا این است که هم در اپل و هم در مایگروسافت این دو نفر ایده پرداز اصلی بوده اند و این شرکت ها موفقیت های بازرگانی و فناوری خود را مدیون ذهن فعال، پویا و مبتکر این مدیران خودساخته می باشند. سرگذشت این دو نفر و شرکتهایشان آنقدر تکراری است که تقریبا همه آنهایی که ویندوز یا مک استفاده می کنند، حداقل یکبار آن را شنیده اند. چنین به نظر می رسد شرکتهایی که به دست این افراد پاگرفته اند تنها درسایه کار و هدایت شخص آنهاست که می توانند همچنان موفق و سودآور باشند. آیا واقعا چنین است ؟
بعضی از مدیران هستند که به جای اینکه یک میز با چهار پایه بسازند؛ چهار نفر کارگر استخدام می کنند که همواره چهار گوشه میز را در دست بگیرند و آن را سرپا نگهدارند. چون این میز در اتاق مدیریت استفاده می شود؛ این افراد هم باید به دقت گزینش شوند و صلاحیت های لازم را داشته باشند. وقتی مدیر جدید به چنین سازمانی وارد می شود چه اتفاقی می افتد؟ این چهار نفر اخراج شده و چهار نفر جدید که از نظر مدیر جدید صلاحیت داشته باشند؛ استخدام می شوند. این فرایند اسمش تغییر در راستای تغییر است که بیماری مهلک سازمانها و نهادهاست. انرژی سازمان را می گیرد و کارایی و بازده آن را به شدت کاهش می دهد. اغلب هم سازمان های عمومی و دولتی مستعد ابتلا به این بیماری هستند. اما چرا در شرکت عظیمی مثل مایکروسافت و اپل چنین اتفاقی نمی افتد؟
اپل، مایکروسافت و شرکت های موفق دیگر به جای آدم ها به نقش ها و روال ها وابسته اند. هر مدیری در چارچوب تعریف شده ای وظایف معینی را انجام می دهد. با کنار رفتن این شخص، چون روالها و برنامه ها مشخص است؛همه چیز زیر رو نمی شود. دقت کنید که تصمیمی مانند شروع تولید یک محصول یا پایان تولید آن تصمیم سلیقه ای مدیریت نیست بلکه به مطالعه بازار و حاشیه سود و زیان تولید آن محصول وابسته است. به عبارت دیگر سیاست کلان را یک مدیر بر اساس علاقه خودت تعریف نمی کند و اینکار مبانی بسیار جدی تری دارد. به همین دلیل است که وقتی گیتس از مایکروسافت می رود ما آدمهای نظاره گر بیرونی اتفاق ناگواری در مایکروسافت نمی بینیم. اپل نیز با این تغییر مشکل پیدا نمی کند زیرا تغییرات مدیریتی آن کاملا مدیریت شده اتفاق می افتد و وقتی شخصی سمت مدیریت را ترک می کند تنها یک مجری است که عوض می شود؛ همه فرایند ها و افق های ترسیم شده سرجای خود هستند و مدیر جدید هم تنها در همین حدود تعریف شده کار می کند. به همین دلیل است که این شرکتها در نتیجه این تغییرات مدیریتی آسیبی نمی بینند. به عبارتی بهتر تغییر مدیریتی که برای بسیاری از سازمانها یک تهدید جدی می باشد؛ اگر مدیریت شود؛ یک فرصت محسوب خواهد شد.
